Donderdag 19 mei Mesnil Saint Pére

De bedoeling was om vandaag wat door de omgeving te fietsen. Er ligt een prachtig nieuw fietspad, langs het meer. Ik heb thuis op internet gelezen dat Frankrijk druk is met fietspaden c.a. fietsroutes aan te leggen en dat klopt inderdaad. Op de meeste plekken waar we geweest zijn, liggen nieuw aangelegde fietspaden. We gaan eerst maar links naar het nabijgelegen dorpje
Lusigny sur Barse. Daar zien we een bordje Troyes 20 km. Wat doen we? Het is niet echt warm, als we regelmatig even stoppen en ze eruit laten is het voor Pip te doen. Het is jammer om het niet te doen, moet een prachtige stad zijn. We gaan ervoor en inderdaad het is de tocht zeer zeker waard.  Als we in Troyes voor een verkeerslicht staan, gaat mijn telefoon. Hellen, de buurvrouw, die voor ons huisje zorgt. Ik heb ze vanmorgen geappt met de vraag of ze twee ramen dicht wil doen die op kiep staan i.v.m. het slechte weer dat er aan komt. Nu belt ze met de vraag of het licht en de ventilator op de badkamer aan moet blijven staan. Huh?? Dat is niet helemaal goed gegaan, dat had natuurlijk gewoon uit gemoeten. Stom, stom. Maar het zij zo. Als ik met Hellen aan de telefoon sta, zie ik dat Ton door een man aangesproken wordt. Hij vraagt of alles goed is of dat hij hulp nodig heeft.  Ton staat tegen zijn fiets geleund, ik sta te bellen, het verkeerslicht op groen, dus die man dacht dat Ton niet goed geworden was. Wat attent zeg!
Wat een juweeltje is deze stad.

Het is een hele oude stad, van de eerste inwoner wordt melding gedaan in 22 voor Christus, nou is daar niks meer van te zien, maar toch.  Er staan prachtige vakwerkhuizen (alweer) maar ook prachtige gebouwen, diverse kerken, een basiliek, een kathedraal. Het kan hier niet op.
Kleine straatjes met veel restaurantjes. Kortom een plaats om zeker te bezoeken, het was de fietstocht meer dan waard.

Als we terug op de camping zijn hebben we 56 km op de teller, dus een plons in het zwembad is niet verkeerd. Heerlijke afkoeling.
We hebben rechtsvoor een nieuwe Belgische familie gekregen. Man, vrouw en een zwaar gehandicapte zoon. Het is me niet duidelijk wat hij heeft, hij is spastisch dat is zeker, maar verder? Hij is wel in staat om zelf zijn elektrische rolstoel te besturen, maar hij kan niet praten. Hij stoot de hele tijd alleen maar kreten uit. Zijn vader begrijpt echter wat hij bedoelt. Knap van die mensen om met een camper op vakantie te gaan. De jongen kan met ondersteuning van pap een klein beetje lopen. Die moet hem in en uit de camper helpen en in de stoel zetten. Ik kan er natuurlijk niet in de keuken kijken, maar wat me verbaasd is dat mam zich nergens mee bemoeit. Vader en zoon zitten buiten, mam zit binnen.
Pap bouwt een tandem op, waarop de zoon voorop komt te zitten, ondersteunt door een beugel en vastgezet met riemen. Ze gaan fietsen en mam gaat mee.
Bij terugkomst gaan pap en zoon buiten zitten en ze communiceren met elkaar.
Je wilt niet kijken, maar door de kreten die de jongen slaakt, doe je dat dus toch.
Pff, wat een geduld hebben die mensen, wat een zware taak. Het zal beslist niet netjes zijn, maar ik zou met die doelgroep niet kunnen werken. Daar heb ik het geduld echt niet voor. Zet mij maar bij 350 gedetineerden, daar heb je ook geduld bij nodig, maar tegen die kun je zeggen; genoeg is genoeg, tot hier en niet verder. Dit pik ik niet, ik kom wel terug als je op een normale manier met me kunt praten. Gelukkig heeft zo een ieder zijn ding.
Maar goed, terug naar de Belgische familie, wat opvalt is dat op het moment dat mam ook buiten komt zitten, de communicatie tussen vader en zoon stopt en ze met zijn drieën stommetje zitten te spelen. Heel vreemd.
Wij spelen twee potjes Skibo en helaas heb ik 2x verloren. Rond de klok van 23.00 naar ons mandje.

Vrijdag 20 mei 
De weersvoorspelling is niet best, het is halen en brengen. We stappen toch op de fiets, maar het is van korte duur. Als we goed en wel weg zijn begint het te regenen. Terug, als we weer bij de camping zijn is het weer droog, dan maar even doorfietsen naar Mesnil Saint Pére. 

Ook een oud dorpje, we komen bij een kerkje uit, wat gebouwd is in de 12e eeuw. Er liggen hele oude graven omheen, 1836, 1869 zie ik staan, helemaal begroeid met mos. De kerk zelf is gesloten, die is niet “veilig” meer, maar van buiten mogen we er wel bij. We fietsen nog wat door het dorp en dan kondigt zich de volgende bui aan. Terug maar weer. We doen vandaag ook geen nieuwe poging meer. Morgen gaan we hier weer weg, dus de fietsen kunnen achterin.
De middag brengen we buiten door, het blijft in de verte rommelen en zo nu en dan regent het weer wat. Maar het echte noodweer blijft tot op heden uit. Ton kijkt filmpjes op zijn telefoon, ik werk het verslag bij en dan duik ik in een spannende Scandinavische thriller.
Hopelijk blijft het weer een beetje rustig, ook in Brabant, dan zetten we vanavond na het eten de spullen weer achter in, kijken de Verraders, zoeken een nieuwe bestemming en dan naar dromenland.

Maandag 23 mei Bertrix naar Echt 190km.
Op het moment dat ik dit schrijf, zitten we in Echt. Ja, echt waar. We hebben Frankrijk verlaten en twee nachten in Bertrix, net over de grens met Frankrijk, in de Belgische Ardennen gestaan.
Eigenlijk wilde we daar langer blijven, maar de terrassencamping is een echte terrassencamping, zo steil, dat het voor Ton geen doen was. We hebben wel nog een mooie boswandeling gemaakt, Ton met twee stokken, dat ging redelijk tot goed.

Tot ’s avonds, toen kwam er iemand met een mes voorbij, die hem in zijn voet begon te steken. Dat ging het daar dus niet worden. Ik ben naar de receptie gegaan en aangegeven dat we maandag vertrekken ipv woensdag. Het weer zou beide dagen ook 3x niks zijn, dus wat dat betreft, maakt het niet uit. Het was/is daar wel schitterend. Met de wandeling kwamen we in het  Arboretum Bertrix, aangelegd in 1914 en dit stuk bos bevat 80 soorten bomen uit de hele wereld. Er staan bomen van ruim 100 jaar oud en meters hoog.
Als je de foto ziet waar Ton onder een van die bomen staat, heb je enig idee hoe hoog ze zijn.

Zondagavond hebben we gesmuld van het in Leffe gestoofd Belgisch stoofvlees, met dikke patattekus.

Heerlijk. Ik vond dat daar dan ook een Leffe biertje bij hoorde, dus gezondigd. God zegen de greep. Langzaam van gedronken, kon ik er ook wat langer van genieten. Gelukkig heb ik er geen last van gehad en is het goed gegaan.
Achter ons, een terras hoger, stond de familie Doorzon, paps, mams en drie kinderen. Gillen, krijsen, vreselijk. Mam zat in de caravan en pap moest het regelen, die schreeuwde net zo hard. Zondagmorgen is het hele circus vertrokken.
De 8 mede campers bij ons op het terras ook, dus we stonden daar vanaf zondagmiddag alleen. Dat is erg rustig maar ook erg saai, niets te zien, niets te kletsen, maar och morgen zijn we ook weg. Als we de schotel in willen klappen, doet het ding helemaal niks. Geen beweging in te krijgen. Hij moet, met het starten van de motor automatisch inklappen, maar ook daar reageert hij niet op. Pff, das lekker wat nu. Google, wat een oplossing kan zijn. Een instructiefilmpje geeft aan om hem handmatig in te klappen. Toeval bestaat niet zeggen ze, maar er staat wel een houten ladder tegen een boom. Hoe vaak zie je dat op een camping? Ton haalde zijn gereedschap box voor de dag, ladder tegen de camper en handmatig ingeklapt.

Oké, het is dus op te lossen, met dat ding omhoog, kunnen we niet gaan rijden. Maar uiteindelijk gaf dat toch niet helemaal een tevreden gevoel, dus nog een keer naar Google. Even later kwam Ton de tip tegen om alle stroom er een minuut af te gooien. Dat gedaan en tadaa, alles werkte weer.
De reisdag verliep, wederom, voorspoedig. We hebben deze hele vakantie niet een weg gehad met druk verkeer, geen files, geen wegwerkzaamheden. We mogen in de handjes klappen.
Ivm met de Hemelvaartweek heb ik gebeld met camping Marisheem in Echt en daar hadden ze nog een plekje vrij tot woensdag.  Vandaar gaan we naar de camperplek in Kessel en dan zondag via de Hertog Jan brouwerij in Arcen naar Beers.
De laatste week, wordt een weekje relaxen en fietsen dor het smalste stukje Nederland.
Als we zondag thuis zijn, zijn we op 2 dagen na, 6 weken op roets geweest.
Het lijken maanden, zoveel mooie plekken gezien, zoveel gedaan. We gaan met mooie herinneringen op zak naar huis en ons voorbereiden op een rondreis Schotland in juli.
Dank jullie wel voor alle leuke reacties, de meeste per app, voor mij leuk om jullie reacties dan weer te lezen. Tot de volgende trip.