Ommen

Donderdag 3 juni

Het moet niet gekker worden!

Er is nergens een plek vrij in de omgeving van Borger, alles staat vol, zowel de camperplekken als de campings.

Waar is de goede “oude” campertijd? Gewoon op de bonnefooi gaan rijden en we zien wel. Nu moet je overal reserveren!  Hoezo het vrije camperleven?

Ton is het al zo zat, die zegt: “tis goed we gaan nu naar Ommen.”

Dan maar naar Ommen, jammer nog geen hunebed gezien. “We zien ons eigen bed, dat is genoeg,” zegt hij. We rijden over de nieuwe Hunebed Highway http://Infocentrum Hunebed Highway N34 - Provincie Drenthe naar Ommen. Ze zijn er nog volop mee aan het werk. Om een hunebed te zien, moeten we van de weg af, dat doen we dus maar niet. Het risico dat we dan te laat in Ommen aankomen voor een plek is te groot. Ik begin er ook niet over, want ik ken mijn man. Als er in Ommen ook niets vrij is, rijdt die rechtstreeks naar huis. Volgende keer beter.

We zijn al vaker in de Ommen geweest, de laatste keer met Gerry en Gom en toen hebben we op de camping http://Boerderijcamping Varsenerveld in Ommen | Kamperen in het Vechtdal gestaan. Ook hier zijn ze met wegwerkzaamheden bezig, alleen bestemmingsverkeer is toegestaan. We zien wel hoever we komen. We kunnen inderdaad bij de camping komen. Ik stap uit en loop richting receptie, Gazina, de eigenaresse zit buiten in haar rolstoel met twee mensen te praten. Ze reageert niet op mij en kletst gewoon verder. Even later komt haar man en attendeert haar op het feit dat er al een poosje een camper staat te wachten. Dan draait ze zich naar mij. Op mijn vraag of ze voor 3 nachten een plekje hebben, antwoordt ze heel kortaf: “nee, we zijn vol”. Ik zeg; “jammer, dan zoeken we verder.”

“Nou succes”, zegt ze op een bitse toon.  Ik denk;  wat is dit dan”? De vorige keer liep ze over van vriendelijkheid en nu is ze zo kortaf. Ze heeft zeker haar dag niet. Op naar camping de Arendshorst http://Home | Resort de Arendshorst, die kennen we, hebben we ook al vaker gestaan. Daar hebben “ze gelukkig wel plaats, alhoewel alle Acsi plekken bezet zijn en we dus het volle pond moeten betalen. De receptioniste is wel zo vriendelijk om dan geen kosten te tellen voor Pip. Nou wat een feest zeg. We hebben in elk geval een plek.

Nadat we geïnstalleerd zijn, stappen we op de fiets en gaan we naar Ommen.

We moeten wat boodschappen hebben, dus een pitstop bij de Jumbo. Verder heb ik door de teenslippers mijn voeten kapot, dus een paar nieuwe slippers is geen overbodige luxe en Ton heeft geen visspullen bij en we staan aan de Overijsselse Vecht. Inderdaad, naar de dierenspeciaalzaak voor een goedkoop hengeltje en maden. Bij terugkomst gaat Ton met Ruud uit Nijmegen vissen (staan iets verderop) en ik duik in de wereld van de Scandinavische thriller.

Nu word je natuurlijk altijd door schade en schande wijs, dus geheel tegen ons principe in, ben ik een plek gaan zoeken voor de laatste paar dagen op de Veluwe.

Uiteindelijk gevonden op minicamping de Veluwe. http://Minicamping De Veluwe – minicamping otterlo veluwe svr camping

Ze hebben plek, echter onder één voorwaarden dat we na 1 dag op een andere plek willen gaan staan. Prima, geen probleem.

Voor de rest van de dag, geen bijzonderheden.

Vrijdag 4 juni

Op de agenda staat natuurlijk een knooppunten route. De zon staat hoog aan de hemel, we hebben prachtig weer. Er ligt nog een wit laken in de camper, wat we gebruikt hebben tegen de zon. Hier een stuk vanaf geknipt voor over de fietsmand van Pip, kan ze in elk geval in de schaduw zitten.

Het is, wederom een prachtige route, door de bossen rond Ommen.

We fietsen voorbij de camperplek van Ommen en die staat, zoals we al verwachtte, strak vol. We komen ook bij de stuw van Junne, de weg is daar afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Maximale hoogte is 2.20m. Als we op de stuw zijn, zien we een kampeerbus aan komen rijden. Huh, wat wil die dan? Achter het stuur “eine Deutsche Mütze” die rijdt met die bus onder de hoogtebeperking aanduiding door. Tja, dat gaat dus niet goed, hoezo eigenwijs, ze duwt nog even door, met als resultaat dat ze schade heeft aan de luifel. Er rijdt een busje van post.nl achter haar en die postbode, lacht zich een ongeluk. “Ja”, zegt hij,” ik ben 2.10, ik kan daar onderdoor, maar zij never nooit niet.” Nee, dat klopt. Ze heeft de raam openstaan en ik zeg tegen haar dat de hele weg is afgesloten voor auto’s dat ze echt niet “weiter” kan.

Nou, vriendelijkheid kost geen geld, maar bij haar blijkbaar wel. Ook goed, fiets op en de route vervolgen. Even later komt ze voorbijrijden, ze heeft het begrepen.

Bij terugkomst op de camping gaan we in de relaxmodus, Ton gooit een hengeltje uit en ik ga zitten lezen.

Naast ons staat een vriendelijk echtpaar met twee labradors, de man heeft erg veel verstand van honden. Hij heeft ze ook echt perfect onder controle, gedurende de middag geeft hij ons, regelmatig, wat tips en tricks voor het opvoeden van Pip. Mooi meegenomen. Tegen 21.00 uur koelt het af en zoeken we de binnenkant van de camper op.

Ze hebben code geel afgekondigd i.v.m. hevige onweersbuien, maar tot op heden komen we er goed naast.

Zaterdag 5 juni.

Tegen de morgen krijgen we een flinke regenbui. Het onweer blijft, op wat gerommel in de verte na, uit.

We hebben een knooppuntenroute in twee gedeelten, halverwege komen we in het centrum van Ommen uit. Pip heeft er geen zin in vandaag. Die zal wel denken, godsamme moet ik alweer in die mand. Ze blijft me op de rug krabben en wat mauwen. Ook de deken heeft het te verduren, nee, ze heeft er echt geen zin in.

Als we in Ommen aankomen, besluiten we terug te fietsen naar de camping.

Zo lekker is het weer ook niet. We slaan nog wel even in Varsen linksaf om het cultuurhistorisch monument van Varsen te bekijken. Langs dat bord zijn we al tig keer gefietst, het wordt tijd om een keer af te slaan en te gaan kijken.

Nou dat hadden we niet willen missen, een paar palen in de grond en daar moeten we dan een verblijfplaats voor boeren en jagers bij denken in de periode 400 tot 2850 voor Chr. 

Ik had het niet willen missen.  Er staat nog een echtpaar die het net zo’n bezienswaardigheid vinden als wij. We raken aan de praat en wat blijkt; zij heeft familie in Haps wonen en is geboren in Escharen, hoe klein is de wereld! We wensen ze nog een fijne vakantie, stappen de fiets op en naar de camping. Lange broek en trui aan, Ton gaat een hengeltje uitgooien ik ga aan het blog werken. Voor de rest van de dag, tot op heden, geen bijzonderheden.

We laden de tafel en de stoelen in de camper, buiten zitten is er vanavond niet meer bij, wordt binnen kneuteren. Morgenvroeg naar Otterlo.